Španski Metar 2018

Marisa Paredes (Madrid, 3. april 1946), dobitnica Počasne nagrade u okviru 32. izdanja Nagrada Goja zbog “plodne i dugotrajne karijere i profesionalnog puta koji održava sa apsolutnom posvećenošću”, španska je glumica sa istaknutom pozorišnom i filmskom karijerom koju je tokom godina razvijala u Španiji, Francuskoj i Italiji. Međunarodnu slavu stekla je uz režisera Pedra Almodovara, koji ju je pretvorio u „Almodovar devojku“. Između ostalog, bila je deo glumačke ekipe u filmu Visoke potpetice (1991), za koji je dobila više nominacija za najbolju glumicu: Filmski festival u Kartageni, filmski časopis Fotograma (Nagrada Fotograma de Plata), kao i Udruženje glumaca Španije; Cvet moje tajne (1995) koji joj je doneo nominaciju za nagradu Goja u kategoriji Najbolja glavna glumica, i zahvaljujući kom je osvojila nagradu Fotograma de Plata; Sve o mojoj majci (1999), za koji joj je Udruženje scenskih pisaca (ACE) dodelilo priznanje za najbolju glumicu. Njena grandiozna filmografija, koja se sastoji od preko 75 filmova, upotpunjena je evropskim projektima na kojima je sarađivala sa rediteljima poput Roberta Beninjija (Život je lep), Alainom Tanerom (Honas i Lila), Amosem Gitaijem (Golem, duh izgnanstva), Danijelom Šmidom (Van sezone), Filipom Lioretom (U prolazu), Marijom Sole Tonjaci (Čovek koji voli), Kristinom Komenćini (Moja italijanska porodica) ili Manuelom de Oliveirom (Magično ogledalo). U periodu od 2000. do 2003. bila je predsednica španske Filmske akademije, suočavajući se sa najkontroverznijom epohom Akademije, budući da su se na početku rata u Iraku profesionalci španske kinematografije tome odlučno protivili na gala večeri 2003. godine.

ŽENSKI UGAO je sastavni deo redovnog programa Instituta Servantes i odraz je želje da se istakne specifičnost ženske vizure u različitim oblastima španske fimske produkcije. Program započinje sa dva dugometražna filma koji predstavljaju prelomnu tačku u filmskom stvaralaštvu dve priznate autorke – Paule Ortis i Letisije Dolere. Ciklus je organizovan tako da prikaže žanrovsku raznovrsnost koja karakteriše špansku kinematografiju i započinje igranim filmovima, tačnije slobodnom adaptacijom Krvave svadbe Federika Garsije Lorke, koju Paula Ortis prikazuje u svom drugom dugometražnom ostvarenju, a nastavlja se sa Šta sve moraš da uradiš da bi bio normalan koji je režirala glumica i rediteljka kratkomeražnih filmova Letisija Dolera, koji koketira sa postmodernom komedijom i u prvi plan stavlja žensko ja. Pored toga, ciklus sadrži jedan dokumentarni film koji se ne sme zaobići kada je reč o instituciji koja je posvećena promociji španskog jezika: reč je o filmu u režiji Viki Kalavije o španskoj bibliotekarki i leksikografkinji Mariji Moliner, autorki čuvenog rečnika koji je pripremala dugi niz godina. Program je dopunjen jednom on najpoznatijih komedija naše gošće Ines Paris, Migel i Vilijam, a zatvara se sesijom kratkometražnih filmova pod nazivom Riot girls (selekcija Cortosfera) koju čine četiri kratka filma koje su režirale i u kojima igraju žene koje nikako ne prihvataju svoju stvarnost.

SAVREMENI FILM. Još od osnivanja 2008. godine, kada je domaću publiku prvi put na ovakav način upoznao sa španskom kinematografijom, Španski metar nastoji da iz godine u godinu u Beograd i Novi Sad, a potom i u ostale gradove Srbije, dovede najaktuelnije filmske priče koje dolaze kako iz Španije, tako i iz ostalih zemalja koje neguju sedmu umetnost na španskom jeziku. Publika Savremenog filma ove godine od 25. do 30. maja u Dvorani Kulturnog centra Beograda biće u prilici da pogleda deset ostvarenja iz Španije, Perua, Argentine, Venecuele i Meksika. Od urnebesne crne komedije Noć kada je moja majka ubila mog oca koja otvara festival, preko Prevrtljivi sjaj, jednog od najnagrađivanijih prošlogodišnjih filmova na katalonskom jeziku, do sve aktuelnijih tema radničkih prava i nasilja u drami Nevidljiva ruka, ovogodišnji Savremeni film nudi presek problema koji potresaju hispanske zajednice širom sveta, ali i situacija koje, čak i kada je najteže, imaju tu moć da nam razvuku osmeh preko lica.

POČASNA GOJA NAGRADA MARISA PAREDES:

Đavol j a kičma (201), Giljermo del Toro

Cvet moje tajne(1995), Pedro Almodovar

Divlja deca (2001), Karlos Molinero

Hladno sunce zime (2004), Pablo Malo

Sve o mojoj majci (1999), Pedro Almodovar

Pukovniku nema ko da piše (1999), Arturo Ripstajn

ŽENSKI UGAO:

Mlada (2015), Paula Ortis

Šta sve moraš da uradiš da bi bio normalan (2015), Letisija Dolera

Marija Moliner. Širenje reči (2017), Vicki Kalavija

Migel i Vilijam (2007), Ines Paris